Wednesday, January 26, 2011
குறுந்தகட்டினை முடிந்த வரை பதிவெடுத்து தமிழர் இல்லம் தோறும் காணும் வகையில் சேர்ப்பித்து, நம் தமிழ் ஈழ விடுதலைக்கு உதவுங்கள்
''உலகமெல்லாம் வாழும் தமிழ்ச் சொந்தங்களே... உங்கள் கைகளில் கிடைத்திருக்கும் இக்குறுந்தகட்டினை முடிந்த வரை பதிவெடுத்து தமிழர் இல்லம் தோறும் காணும் வகையில் சேர்ப்பித்து, நம் தமிழ் ஈழ விடுதலைக்கு உதவுங்கள். அதுவே நம் இனத்துக்கு நாம் ஆற்ற வேண்டிய தலையாய கடமை ஆகும்!'' என்ற பீடிகையுடன் 'ஈழத்தில் இனக்கொலை.. இதயத்தில் இரத்தம்’ என்ற குறுந்தகடு வெளியிடப்பட்டுள்ளது. இதைத் தயாரித்து இயக்கி வெளியிட்டிருக்கிறார் வைகோ.
இலங்கைத் தமிழர் படும் இன்னல் குறித்து வைகோ பேசுவதும், தமிழ் ஈழத்துக்கு ஆதரவாக எழுதுவதும், விடுதலைப் புலிகளை ஆதரிப்பதும் ஆச்சர்யமான விஷயம் அல்ல. ஆனால், அது குறித்து ஒரு சி.டி-யை அவர் தனது பெயரில் வெளியிட்டிருப்பதுதான் முக்கியமானது. கடந்த நாடாளுமன்றத் தேர்தலின்போது 'விழ விழ எழுவோம்’ என்ற குறுந்தகடு 'மறுமலர்ச்சி இளைஞர் பாசறை’ என்ற பெயரால் வெளிவந்தது. அதை அப்போது தயாரித்ததும் வைகோதான். ஆனால், அதில் அவரது பெயர் இடம் பெறவில்லை. ஆனால் இந்தக் குறுந்தகட்டில் அவரது பெயரே நேரடியாக இடம் பெற்றுள்ளது.
இதுகுறித்து வைகோவிடம் கேட்டபோது, ''எத்தனையோ மாநாடுகளில் பேசுகிறோம். பொதுக்கூட்டங்கள், புத்தக வெளியீட்டு விழாக்கள், நிகழ்ச்சிகளில் கலந்து கொள்கிறோம். அங்கெல்லாம் கட்சி சார்பு இல்லாமல் இனப்படுகொலையைக் கண்டிக்கக் கூடிய தமிழர்கள் ஏராளமாகக் கூடுகிறார்கள். ஆனால் அதையும் தாண்டிக் குடும்பங்களுக்குள் இப்பிரச்னை கொண்டு செல்லப்பட வேண்டும். இளைஞர்கள், பெண்கள்... என அனைத்துத் தரப்புக்கும் இதை உணர்த்தினால் மட்டுமே ஈழத்தில் நடந்த அட்டூழியத்துக்கு விடிவும் தீர்வும் கிடைக்கும் என்கிற நம்பிக்கை எனக்கு உண்டு. இந்த சி.டி. அந்த நோக்கத்துடன்தான் உருவாக்கப்பட்டது.
போரின் இறுதிக் கட்டத்தில், 'எங்களுக்காகவும் பேசுங்களேன்...’ என்ற குறுந்தகடு ஒன்று ஈழத்தில் இருந்து தயாரிக்கப்பட்டு தாய்த் தமிழகத்துக்கு அனுப்பி வைக்கப்பட்டது. அதைத்தான் சென்னை ராஜா அண்ணாமலை மன்றத்தில் வெளியிட்டு நான் பேசினேன். 'உங்களுக்காக நாங்கள் பேசுவோம் சகோதரி’ என்று நானே சொன்னேன். 'இங்கு மட்டுமல்ல... அங்கேயே வந்து உங்களுக்காக உதவவும் நாங்கள் தயார்’ என்று சொன்னேன். அந்தக் கூட்டத்தில் கூடியிருந்த ஆயிரக்கணக்கான தமிழர்கள் மட்டுமல்ல.... அந்த குறுந்தகட்டைப் பார்த்த பல லட்சம் தமிழர்களும் ஈழக் கொடுமையை உணரவும், தங்களால் ஆன எதிர்ப்பைக் காட்டவும் அந்த சி.டி-தான் தூண்டுகோலாக அமைந்திருந்தது. ஒன்றரை ஆண்டு காலம் தமிழகத்தில் நடந்த அனைத்து எழுச்சிக்கும் அந்த முக்கால் மணி நேரப் பதிவு முக்கியமான காரணமாக அமைந்திருந்தது. அது போன்ற தாக்கத்தை 'ஈழத்தில் இனக்கொலை, இதயத்தில் இரத்தம்’ என்ற இந்த சி.டி-யும் உருவாக்க வேண்டும்!'' என்கிறார் வைகோ.
''காங்கிரஸ் கட்சிக்கு எதிராகவே இந்த சி.டி-யைத் தயாரித்தது மாதிரித் தெரிகிறதே?'' என்று வைகோவிடம் கேட்டபோது, ''குற்றம் உள்ள காங்கிரஸின் நெஞ்சு குறுகுறுக்கத்தான் செய்யும். வாஜ்பாய் பிரதமராக இருந்தபோது கூடிய அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டத்தில் இலங்கைக்கு ராணுவ ரீதியாக எந்த உதவியும் செய்ய மாட்டோம் என்று தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. 'இலங்கை அரசாங்கம் பணம் கொடுத்தால் கூட ராணுவ உபகரணங்களை இந்தியா விற்காது’ என்று முடிவெடுக்கப்பட்டது. இந்தக் கூட்டத்தில் காங்கிரஸ் கட்சியின் தலைவர் என்ற முறையில் சோனியாவும் கலந்து கொண்டார். அவருடைய ஆதரவுடன்தான் அந்த தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. ஆனால், காங்கிரஸ் ஆட்சிக்கு வந்ததும் பார்த்த முதல் காரியமே சிங்கள அரசாங்கத்துக்கு எல்லா உதவிகளையும் செய்வதுதான். 20 தடவைகளுக்கு மேல் பிரதமருக்கு நான் கடிதம் அனுப்பினேன். பல தடவை அவரை சந்தித்தேன். 'அப்படி எந்த உதவியும் செய்ய மாட்டோம். செய்யவில்லை’ என்று மறுத்தார். பிரணாப் முகர்ஜியும் மறுத்தார். உயர்பதவியில் இருக்கும் அத்தனை பெரிய மனிதர்களும் பட்டப்பகலில் பொய் சொன்னார்கள். தமிழினத்தைக் கொன்று குவிக்க சிங்கள அரசாங்கத்துக்கு எல்லா வகையிலும் உதவிகள் செய்தார்கள். ஆறு கோடித் தமிழர்களை உள்ளடக்கிய இந்தியாவை ஆளும் காங்கிரஸ் அரசாங்கம்... இந்த ஆறு கோடித் தமிழர்களுக்கு எதிரான முடிவை எடுத்தால் அதை நாம் கண்டிக்கக் கூடாதா?
'நாங்கள் இலங்கைக்கு எந்த உதவியையும் செய்யவில்லை’ என்று மறுக்க காங்கிரஸ் கட்சியால் முடியுமா? முடியாது! எனவேதான் அதற்கான அரசியல் ரீதியான தண்டனையை வாங்கித் தர தமிழர்கள் தயாராகிவிட்டார்கள். தமிழகத்தில் காங்கிரஸ் கட்சியைக் கருவறுக்க இந்த ஒரு சி.டி. போதும்!'' என்கிறார் வைகோ.
இந்த சி.டி. புலனாய்வுத் துறை மூலமாக முதல்வர் கருணாநிதி, காங்கிரஸ் தலைமை வரைக்கும் போயிருக்கிறது!
இலங்கைத் தமிழர் படும் இன்னல் குறித்து வைகோ பேசுவதும், தமிழ் ஈழத்துக்கு ஆதரவாக எழுதுவதும், விடுதலைப் புலிகளை ஆதரிப்பதும் ஆச்சர்யமான விஷயம் அல்ல. ஆனால், அது குறித்து ஒரு சி.டி-யை அவர் தனது பெயரில் வெளியிட்டிருப்பதுதான் முக்கியமானது. கடந்த நாடாளுமன்றத் தேர்தலின்போது 'விழ விழ எழுவோம்’ என்ற குறுந்தகடு 'மறுமலர்ச்சி இளைஞர் பாசறை’ என்ற பெயரால் வெளிவந்தது. அதை அப்போது தயாரித்ததும் வைகோதான். ஆனால், அதில் அவரது பெயர் இடம் பெறவில்லை. ஆனால் இந்தக் குறுந்தகட்டில் அவரது பெயரே நேரடியாக இடம் பெற்றுள்ளது.
இதுகுறித்து வைகோவிடம் கேட்டபோது, ''எத்தனையோ மாநாடுகளில் பேசுகிறோம். பொதுக்கூட்டங்கள், புத்தக வெளியீட்டு விழாக்கள், நிகழ்ச்சிகளில் கலந்து கொள்கிறோம். அங்கெல்லாம் கட்சி சார்பு இல்லாமல் இனப்படுகொலையைக் கண்டிக்கக் கூடிய தமிழர்கள் ஏராளமாகக் கூடுகிறார்கள். ஆனால் அதையும் தாண்டிக் குடும்பங்களுக்குள் இப்பிரச்னை கொண்டு செல்லப்பட வேண்டும். இளைஞர்கள், பெண்கள்... என அனைத்துத் தரப்புக்கும் இதை உணர்த்தினால் மட்டுமே ஈழத்தில் நடந்த அட்டூழியத்துக்கு விடிவும் தீர்வும் கிடைக்கும் என்கிற நம்பிக்கை எனக்கு உண்டு. இந்த சி.டி. அந்த நோக்கத்துடன்தான் உருவாக்கப்பட்டது.
போரின் இறுதிக் கட்டத்தில், 'எங்களுக்காகவும் பேசுங்களேன்...’ என்ற குறுந்தகடு ஒன்று ஈழத்தில் இருந்து தயாரிக்கப்பட்டு தாய்த் தமிழகத்துக்கு அனுப்பி வைக்கப்பட்டது. அதைத்தான் சென்னை ராஜா அண்ணாமலை மன்றத்தில் வெளியிட்டு நான் பேசினேன். 'உங்களுக்காக நாங்கள் பேசுவோம் சகோதரி’ என்று நானே சொன்னேன். 'இங்கு மட்டுமல்ல... அங்கேயே வந்து உங்களுக்காக உதவவும் நாங்கள் தயார்’ என்று சொன்னேன். அந்தக் கூட்டத்தில் கூடியிருந்த ஆயிரக்கணக்கான தமிழர்கள் மட்டுமல்ல.... அந்த குறுந்தகட்டைப் பார்த்த பல லட்சம் தமிழர்களும் ஈழக் கொடுமையை உணரவும், தங்களால் ஆன எதிர்ப்பைக் காட்டவும் அந்த சி.டி-தான் தூண்டுகோலாக அமைந்திருந்தது. ஒன்றரை ஆண்டு காலம் தமிழகத்தில் நடந்த அனைத்து எழுச்சிக்கும் அந்த முக்கால் மணி நேரப் பதிவு முக்கியமான காரணமாக அமைந்திருந்தது. அது போன்ற தாக்கத்தை 'ஈழத்தில் இனக்கொலை, இதயத்தில் இரத்தம்’ என்ற இந்த சி.டி-யும் உருவாக்க வேண்டும்!'' என்கிறார் வைகோ.
''காங்கிரஸ் கட்சிக்கு எதிராகவே இந்த சி.டி-யைத் தயாரித்தது மாதிரித் தெரிகிறதே?'' என்று வைகோவிடம் கேட்டபோது, ''குற்றம் உள்ள காங்கிரஸின் நெஞ்சு குறுகுறுக்கத்தான் செய்யும். வாஜ்பாய் பிரதமராக இருந்தபோது கூடிய அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டத்தில் இலங்கைக்கு ராணுவ ரீதியாக எந்த உதவியும் செய்ய மாட்டோம் என்று தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. 'இலங்கை அரசாங்கம் பணம் கொடுத்தால் கூட ராணுவ உபகரணங்களை இந்தியா விற்காது’ என்று முடிவெடுக்கப்பட்டது. இந்தக் கூட்டத்தில் காங்கிரஸ் கட்சியின் தலைவர் என்ற முறையில் சோனியாவும் கலந்து கொண்டார். அவருடைய ஆதரவுடன்தான் அந்த தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. ஆனால், காங்கிரஸ் ஆட்சிக்கு வந்ததும் பார்த்த முதல் காரியமே சிங்கள அரசாங்கத்துக்கு எல்லா உதவிகளையும் செய்வதுதான். 20 தடவைகளுக்கு மேல் பிரதமருக்கு நான் கடிதம் அனுப்பினேன். பல தடவை அவரை சந்தித்தேன். 'அப்படி எந்த உதவியும் செய்ய மாட்டோம். செய்யவில்லை’ என்று மறுத்தார். பிரணாப் முகர்ஜியும் மறுத்தார். உயர்பதவியில் இருக்கும் அத்தனை பெரிய மனிதர்களும் பட்டப்பகலில் பொய் சொன்னார்கள். தமிழினத்தைக் கொன்று குவிக்க சிங்கள அரசாங்கத்துக்கு எல்லா வகையிலும் உதவிகள் செய்தார்கள். ஆறு கோடித் தமிழர்களை உள்ளடக்கிய இந்தியாவை ஆளும் காங்கிரஸ் அரசாங்கம்... இந்த ஆறு கோடித் தமிழர்களுக்கு எதிரான முடிவை எடுத்தால் அதை நாம் கண்டிக்கக் கூடாதா?
'நாங்கள் இலங்கைக்கு எந்த உதவியையும் செய்யவில்லை’ என்று மறுக்க காங்கிரஸ் கட்சியால் முடியுமா? முடியாது! எனவேதான் அதற்கான அரசியல் ரீதியான தண்டனையை வாங்கித் தர தமிழர்கள் தயாராகிவிட்டார்கள். தமிழகத்தில் காங்கிரஸ் கட்சியைக் கருவறுக்க இந்த ஒரு சி.டி. போதும்!'' என்கிறார் வைகோ.
இந்த சி.டி. புலனாய்வுத் துறை மூலமாக முதல்வர் கருணாநிதி, காங்கிரஸ் தலைமை வரைக்கும் போயிருக்கிறது!
Monday, January 17, 2011
ஐயப்ப பக்தர்கள் மரணத்தை தழுவியதற்கான காரணம் குறித்து அதிர்ச்சி தகவல்கள்
பத்தினம்திட்டா: சபரிமலையில் மகர ஜோதி தரிசனம் முடிந்து திரும்பிய ஐயப்ப பக்தர்கள் 100க்கும் அதிகமானோர் மரணத்தை தழுவியதற்கான காரணம் குறித்து அதிர்ச்சி தகவல்கள் வெளியாகியுள்ளன.
சபரிமலையில் கடந்த 14ம் தேதி நடைபெற்ற மகரவிளக்கு தரிசனத்தை கண்டு விட்டு புல்மேடு நோக்கி சுமார் இரண்டை லட்சம் பக்தர்கள் திரும்பியுள்ளனர். அப்போது ஏராளமான வாகனங்கள் புறப்படுவதற்கு தயார் நிலையில் இருந்துள்ளன. பயணிகளை ஏற்றி வந்த வாடகை ஜீப் ஸ்டார்ட் ஆகாமல் போகவே அதனை பக்தர்கள் தள்ளி ஸ்டார்ட் செய்யும் முயற்சியி்ல் ஈடுபட்டுள்ளனர். அப்போது ஜீப் டிரைவரின் கட்டுபாட்டை இழந்து அது ஆட்டோ ரிக்ஷா மீது மோதி, புறப்பட தயாராக இருந்த மினி பஸ் மீது மோதியுள்ளது.
அதைத் தொடர்ந்து ஏற்பட் களோபரத்தினால் பக்தர்கள் சிதறி ஓட, மிகக் குறுகிய அந்த இடத்தில் பெரும் நெரிசல் ஏற்பட்டுள்ளது. இதில் பலரும் கீழே விழுந்து மிதிபட, உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள பக்தர்கள் இருபுறமும் இருந்த தற்காலிக கடைக்களுக்குள் திபுதிபுவென புகுந்துள்ளனர்.
இதில் கடையில் இருந்த பொருட்கள் கீழே சரிய, கோபமான கடைக்காரர்கள், பக்தர்களை கட்டைகளால் தாக்கியுள்ளனர். இதனால் கடைகளுக்குள் இருந்து பக்தர்கள் வெளியே திரும்பி வெளியே ஓடி வர, கடைகளுக்குள் வர முயன்றவர்களும் இவர்களும் எதிரெதிரே மோதிக் கொண்டு தடுமாறி கீழே விழுந்துள்ளனர்.
இதைத் தொடர்ந்து ஏற்பட்ட நெரிசலில் மேலும் பலரும் கீழே விழுந்து மிதிபட்டுள்ளனர். இந்த நெரிசலில் சிக்கி கீழே விழுந்துவிடாமல் இருக்க சாலையி்ன் இருபுறமும் கட்டப்பட்டிருந்த தடுப்பு சங்கிலிகளை பக்தர்கள் பிடித்து தொங்க, அந்த தடுப்பு சங்கிலி எடை தாங்காமல் மொத்தமாய் அப்படியே பெயர்ந்துள்ளது.
இதனால் ஏராளமான பக்தர்கள் இருண்டு கிடந்த பள்ளத்துக்குள் விழுந்துள்ளனர். மகரஜோதியை கண்ட புல்மேடு உப்புபாறையில் இருந்து மரண ஒலியோடு பக்தர்கள் பள்ளத்துக்குள் சரிந்து விழுந்து உயிரை இழந்துள்ளனர்.
போதிய மின் வசதிகளும் இல்லாத சூழலும், இரண்டரை லட்சம் ஐயப்ப பக்தர்களை ஓழுங்குபடுத்த வெறும் 5 போலீசார் மட்டுமே அங்கு பணியில் இருந்துள்ளனர்.
இந்த சம்பவத்துக்கு ஜீப் ஒரு காரணம் என்றாலும் உயிரை காப்பாற்ற கடைக்குள் புகுந்த ஐயப்ப பக்தர்களை விறகு கட்டைகளால் தாக்கி விரட்டிய அந்த பகுதி கடைக்காரர்கள் தான் மிக முக்கிய காரணம் என்பதும் தற்போது வெளிச்சத்துக்கு வந்துள்ளது.
இந்த சம்பவத்தில் கேரள அரசு தீவிர நீதி விசாரணை நடத்தி உண்மை குற்றவாளிகளை உலகுக்கு அடையாளம் காட்டி தக்க தண்டனை பெற்று தர வேண்டும்.
ஏற்கனவே சில நாட்களுக்கு முன் சன்னிதானத்தில் ஐயப்ப பக்தர்கள் மீது கேரள காவல்துறையினர் காட்டுமிராண்டிதனமான தாக்குதலை நடத்தியதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
மேலும் புல்மேட்டில் பெரிய வாகனங்கள் நிறுத்த வண்டிபெரியார் முதல் வல்லகடவு செக்போஸ்ட் பகுதியில் கோழிக்காணம் பகுதி ஓதுக்கப்பட்டும், தவறான அணுகுமுறையால் இந்த வாகனங்கள் அங்கு நிறுத்தப்படவில்லை என்றும் கூறப்படுகிறது.
சபரிமலை வரலாற்றில் நடந்த மிகப்பெரிய முக்கிய விபத்து இதுதான். 1952ம் ஆண்டு ஜனவரி 14ம் தேதி 66 பேர் பலியாகினர். 1999ம் ஆண்டு ஜனவரி 14ம் தேதி கூட்ட நெரிசல் ஏற்பட்டு நிலச்சரிவில் 53 பேர் பலியாகினர். இந்த விபத்துகள் அனைத்தும் மகர ஜோதி தரிசனம் சமயத்தில் நடந்தவை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
ஆண்டுதோறும் உண்டியல் வசூல், வாகன வசூல் என பல்வேறு வழிகளில் பல நூறு கோடிகளை குவிக்கும் தேவஸ்தனமும் சரி, கேரள அரசும் சரி ஐயப்பனை தரிசிக்க வரும் பக்தர்களின் காசி்ல் மட்டுமே குறியாக இருப்பதை விட்டு விட்டு அவர்களது உயிரையும் பாதுகாக்கும் வண்ணம் சாலை வசதி, பாதுகாப்பு வசதி, உள்ளிட்டவைகளை இந்த 109 மரணத்துக்கு பிறகாவது சீரமைக்க வேண்டும்.
சபரிமலையில் கடந்த 14ம் தேதி நடைபெற்ற மகரவிளக்கு தரிசனத்தை கண்டு விட்டு புல்மேடு நோக்கி சுமார் இரண்டை லட்சம் பக்தர்கள் திரும்பியுள்ளனர். அப்போது ஏராளமான வாகனங்கள் புறப்படுவதற்கு தயார் நிலையில் இருந்துள்ளன. பயணிகளை ஏற்றி வந்த வாடகை ஜீப் ஸ்டார்ட் ஆகாமல் போகவே அதனை பக்தர்கள் தள்ளி ஸ்டார்ட் செய்யும் முயற்சியி்ல் ஈடுபட்டுள்ளனர். அப்போது ஜீப் டிரைவரின் கட்டுபாட்டை இழந்து அது ஆட்டோ ரிக்ஷா மீது மோதி, புறப்பட தயாராக இருந்த மினி பஸ் மீது மோதியுள்ளது.
அதைத் தொடர்ந்து ஏற்பட் களோபரத்தினால் பக்தர்கள் சிதறி ஓட, மிகக் குறுகிய அந்த இடத்தில் பெரும் நெரிசல் ஏற்பட்டுள்ளது. இதில் பலரும் கீழே விழுந்து மிதிபட, உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள பக்தர்கள் இருபுறமும் இருந்த தற்காலிக கடைக்களுக்குள் திபுதிபுவென புகுந்துள்ளனர்.
இதில் கடையில் இருந்த பொருட்கள் கீழே சரிய, கோபமான கடைக்காரர்கள், பக்தர்களை கட்டைகளால் தாக்கியுள்ளனர். இதனால் கடைகளுக்குள் இருந்து பக்தர்கள் வெளியே திரும்பி வெளியே ஓடி வர, கடைகளுக்குள் வர முயன்றவர்களும் இவர்களும் எதிரெதிரே மோதிக் கொண்டு தடுமாறி கீழே விழுந்துள்ளனர்.
இதைத் தொடர்ந்து ஏற்பட்ட நெரிசலில் மேலும் பலரும் கீழே விழுந்து மிதிபட்டுள்ளனர். இந்த நெரிசலில் சிக்கி கீழே விழுந்துவிடாமல் இருக்க சாலையி்ன் இருபுறமும் கட்டப்பட்டிருந்த தடுப்பு சங்கிலிகளை பக்தர்கள் பிடித்து தொங்க, அந்த தடுப்பு சங்கிலி எடை தாங்காமல் மொத்தமாய் அப்படியே பெயர்ந்துள்ளது.
இதனால் ஏராளமான பக்தர்கள் இருண்டு கிடந்த பள்ளத்துக்குள் விழுந்துள்ளனர். மகரஜோதியை கண்ட புல்மேடு உப்புபாறையில் இருந்து மரண ஒலியோடு பக்தர்கள் பள்ளத்துக்குள் சரிந்து விழுந்து உயிரை இழந்துள்ளனர்.
போதிய மின் வசதிகளும் இல்லாத சூழலும், இரண்டரை லட்சம் ஐயப்ப பக்தர்களை ஓழுங்குபடுத்த வெறும் 5 போலீசார் மட்டுமே அங்கு பணியில் இருந்துள்ளனர்.
இந்த சம்பவத்துக்கு ஜீப் ஒரு காரணம் என்றாலும் உயிரை காப்பாற்ற கடைக்குள் புகுந்த ஐயப்ப பக்தர்களை விறகு கட்டைகளால் தாக்கி விரட்டிய அந்த பகுதி கடைக்காரர்கள் தான் மிக முக்கிய காரணம் என்பதும் தற்போது வெளிச்சத்துக்கு வந்துள்ளது.
இந்த சம்பவத்தில் கேரள அரசு தீவிர நீதி விசாரணை நடத்தி உண்மை குற்றவாளிகளை உலகுக்கு அடையாளம் காட்டி தக்க தண்டனை பெற்று தர வேண்டும்.
ஏற்கனவே சில நாட்களுக்கு முன் சன்னிதானத்தில் ஐயப்ப பக்தர்கள் மீது கேரள காவல்துறையினர் காட்டுமிராண்டிதனமான தாக்குதலை நடத்தியதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
மேலும் புல்மேட்டில் பெரிய வாகனங்கள் நிறுத்த வண்டிபெரியார் முதல் வல்லகடவு செக்போஸ்ட் பகுதியில் கோழிக்காணம் பகுதி ஓதுக்கப்பட்டும், தவறான அணுகுமுறையால் இந்த வாகனங்கள் அங்கு நிறுத்தப்படவில்லை என்றும் கூறப்படுகிறது.
சபரிமலை வரலாற்றில் நடந்த மிகப்பெரிய முக்கிய விபத்து இதுதான். 1952ம் ஆண்டு ஜனவரி 14ம் தேதி 66 பேர் பலியாகினர். 1999ம் ஆண்டு ஜனவரி 14ம் தேதி கூட்ட நெரிசல் ஏற்பட்டு நிலச்சரிவில் 53 பேர் பலியாகினர். இந்த விபத்துகள் அனைத்தும் மகர ஜோதி தரிசனம் சமயத்தில் நடந்தவை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
ஆண்டுதோறும் உண்டியல் வசூல், வாகன வசூல் என பல்வேறு வழிகளில் பல நூறு கோடிகளை குவிக்கும் தேவஸ்தனமும் சரி, கேரள அரசும் சரி ஐயப்பனை தரிசிக்க வரும் பக்தர்களின் காசி்ல் மட்டுமே குறியாக இருப்பதை விட்டு விட்டு அவர்களது உயிரையும் பாதுகாக்கும் வண்ணம் சாலை வசதி, பாதுகாப்பு வசதி, உள்ளிட்டவைகளை இந்த 109 மரணத்துக்கு பிறகாவது சீரமைக்க வேண்டும்.
Friday, January 14, 2011
Thursday, January 13, 2011
The health chip can analyse your blood or cells for eight different diseases-no more blood samples from u
Your family doctor will no longer have to send blood or cancer cell samples to the lab. A little chip will give him test results on the spot.
A blood sample today needs to be submitted to a central lab for analysis, and weeks may pass before results are provided. The same thing happens when women are checked for cervical cancer by taking a cell scrape from the cervix.
The samples are then sent off and studied under the microscope. Diagnostic error rates can be high when abnormal cell appearance is determined by even experienced eyes, according to a SINTEF statement.
The EU’s MicroActive project has developed an integrated system based on microtechnology and biotechnology that will enable a number of conditions to be diagnosed automatically in the doctor’s own office.
The new “health chip” looks like a credit card and contains a complete lab. SINTEF has coordinated the project, whose other members include universities, hospitals and research institutes from Germany and Ireland.
The chip is engraved with a number of very narrow channels that contain chemicals and enzymes in the correct proportions for each individual analysis. When the patient’s sample has been drawn into the channels, these reagents are mixed.
“The health chip can analyse your blood or cells for eight different diseases,”
A blood sample today needs to be submitted to a central lab for analysis, and weeks may pass before results are provided. The same thing happens when women are checked for cervical cancer by taking a cell scrape from the cervix.
The samples are then sent off and studied under the microscope. Diagnostic error rates can be high when abnormal cell appearance is determined by even experienced eyes, according to a SINTEF statement.
The EU’s MicroActive project has developed an integrated system based on microtechnology and biotechnology that will enable a number of conditions to be diagnosed automatically in the doctor’s own office.
The new “health chip” looks like a credit card and contains a complete lab. SINTEF has coordinated the project, whose other members include universities, hospitals and research institutes from Germany and Ireland.
The chip is engraved with a number of very narrow channels that contain chemicals and enzymes in the correct proportions for each individual analysis. When the patient’s sample has been drawn into the channels, these reagents are mixed.
“The health chip can analyse your blood or cells for eight different diseases,”
Friday, January 7, 2011
king cobra-posions are not poisions instead its medicine for heart attack and stroke
What makes snakes terrifying is the ability of some to kill by injecting venom. The only known antidote is anti-venom serum, which is made by using venom. For centuries, man has recognised that the snake's deadly cocktail of toxins and enzymes may also contain a range of medications. Most modern therapeutic products developed from venom are used to treat diseases affecting the nervous system, the cardiovascular system and blood, the very systems that venom targets to kill prey.
Many drugs, such as captopril (treats hypertension and congenitive heart failure) from the venom of a South American pit viper called Jararaca, eptifibatide (for a blood disorder) from the Pygmy Rattlesnake of the U.S. and ancrod (treats stroke patients) from the Malayan Pit Viper, are already on the market. Last month, another drug ximelagatran, derived from cobra venom, was launched to prevent stroke and treat people undergoing orthopaedic surgery. A protein isolated from the Gila Monster's toxic saliva is now being prescribed to combat Type 2 Diabetes.
In early December, I attended the First National Conference on Animal, Microbial, Plant Toxins and Snakebite Management in Kolkata, and was amazed by venom's range of medical possibilities. A variety of animals, from caterpillars, wasps and cone snails, to snakes, toads and jellyfish, produces venom. (Venom is animal-based while poison is plant-based. Calling snakes “poisonous” is like calling plants “venomous”!)
Perhaps, the most unlikely death-dealing creature is the Lonomia caterpillar. In 1989, an epidemic of envenoming took place in Brazil. This caterpillar bunches together in groups and brushing against them can set off serious consequences. One case history illustrated at the conference was of a young Canadian tourist who stepped on five caterpillars in Peru. The initial symptoms seemed minor, but she died of multiple-organ failure a few days later. The venom is known to cause internal haemorrhaging, renal failure and haemolysis (rupturing of the red blood cells). Amazingly, there is an anti-venom being made by Instituto Butantan in Brazil.
Glenn King's research on one of the world's four deadliest spiders, the Funnel Web in Australia, may lead to a natural insecticide that is capable of affecting even DDT-immune mosquitoes and pesticide-resistant cotton bollworms. After all, spiders have been in the business of successful insect assassinations for millions of years longer than humans!
Manjunatha Kini's lab at the National University of Singapore has been working on king cobra venom, and some truly miraculous compounds have been discovered. One is the only natural occurring toxin to lower heart rate and blood pressure: -cardiotoxin. The team also discovered haditoxin, an extraordinary painkiller that is 200 times more powerful than morphine. The synthesised peptide can be taken orally, and it is non-addictive, unlike morphine. Elements in cone snail and an Israeli scorpion venom have similar painkillers.
For years, Bill Haast, Rom's former boss, had been promoting the use of snake venom in treating multiple sclerosis. In the absence of clinical trials, the U.S. Food and Drug Administration was having none of it. A few years ago, a patient with multiple sclerosis experienced several months' relief from her debilitating symptoms after being stung by a scorpion. Researchers in America who read about this case investigated further, and have identified a toxin produced by sea anemones that can be used to treat autoimmune disorders. But, this is still several hoops away from being on the market.
Perhaps the ancient Greeks had a premonition of all these wonderful drugs to come when they designed the Rod of Asclepius. Today the motif of a serpent coiled around a staff is the insignia of most medical organisations around the world. Some, however, suggest that it better illustrates the act of a physician pulling out a guinea worm from under the skin of a patient. But, that is another story.
Many drugs, such as captopril (treats hypertension and congenitive heart failure) from the venom of a South American pit viper called Jararaca, eptifibatide (for a blood disorder) from the Pygmy Rattlesnake of the U.S. and ancrod (treats stroke patients) from the Malayan Pit Viper, are already on the market. Last month, another drug ximelagatran, derived from cobra venom, was launched to prevent stroke and treat people undergoing orthopaedic surgery. A protein isolated from the Gila Monster's toxic saliva is now being prescribed to combat Type 2 Diabetes.
In early December, I attended the First National Conference on Animal, Microbial, Plant Toxins and Snakebite Management in Kolkata, and was amazed by venom's range of medical possibilities. A variety of animals, from caterpillars, wasps and cone snails, to snakes, toads and jellyfish, produces venom. (Venom is animal-based while poison is plant-based. Calling snakes “poisonous” is like calling plants “venomous”!)
Perhaps, the most unlikely death-dealing creature is the Lonomia caterpillar. In 1989, an epidemic of envenoming took place in Brazil. This caterpillar bunches together in groups and brushing against them can set off serious consequences. One case history illustrated at the conference was of a young Canadian tourist who stepped on five caterpillars in Peru. The initial symptoms seemed minor, but she died of multiple-organ failure a few days later. The venom is known to cause internal haemorrhaging, renal failure and haemolysis (rupturing of the red blood cells). Amazingly, there is an anti-venom being made by Instituto Butantan in Brazil.
Glenn King's research on one of the world's four deadliest spiders, the Funnel Web in Australia, may lead to a natural insecticide that is capable of affecting even DDT-immune mosquitoes and pesticide-resistant cotton bollworms. After all, spiders have been in the business of successful insect assassinations for millions of years longer than humans!
Manjunatha Kini's lab at the National University of Singapore has been working on king cobra venom, and some truly miraculous compounds have been discovered. One is the only natural occurring toxin to lower heart rate and blood pressure: -cardiotoxin. The team also discovered haditoxin, an extraordinary painkiller that is 200 times more powerful than morphine. The synthesised peptide can be taken orally, and it is non-addictive, unlike morphine. Elements in cone snail and an Israeli scorpion venom have similar painkillers.
For years, Bill Haast, Rom's former boss, had been promoting the use of snake venom in treating multiple sclerosis. In the absence of clinical trials, the U.S. Food and Drug Administration was having none of it. A few years ago, a patient with multiple sclerosis experienced several months' relief from her debilitating symptoms after being stung by a scorpion. Researchers in America who read about this case investigated further, and have identified a toxin produced by sea anemones that can be used to treat autoimmune disorders. But, this is still several hoops away from being on the market.
Perhaps the ancient Greeks had a premonition of all these wonderful drugs to come when they designed the Rod of Asclepius. Today the motif of a serpent coiled around a staff is the insignia of most medical organisations around the world. Some, however, suggest that it better illustrates the act of a physician pulling out a guinea worm from under the skin of a patient. But, that is another story.
Monday, January 3, 2011
The sentencing of Dr. Binayak Sen involves unverified charges, and unreasonable and unconstitutional findings
The constitutional validity of the charges of sedition and conspiracy that were used to implicate rights activists such as Binayak Sen merely for their anti-establishment political thoughts needs to be challenged. The action ridicules the constitutional guarantee of freedom of expression.
The sections of the Indian Penal Code that deal with “conspiracy to wage war against the government” (121A) and “sedition” (124A) are draconian in terms of their definition and ambit and carry a disproportionate quantum of punishment. Section 121A was not a part of the original IPC of 1860: it was inserted by an amendment in 1870. After Independence it was amended in 1951, just to replace ‘British India' with ‘state'. In order to punish the nationalist leaders who were fighting against the Government of India and the rulers of princely states also, the British brought in an Ordinance in 1937. It amended the IPC to add to the definition “local government,” expanding the power to grant punishment for conspiracy against any government. Section 124A was used against nationalist leaders to punish anyone who advocated freedom.
In the Meerut Conspiracy case, the accused were charged with conspiracy to wage war for having formed a union on the lines of trade unions in Soviet Russia. They were convicted by a sessions court. The Allahabad High Court held that unless it was a conspiracy to overawe a government by means of criminal force or show of criminal force, such a finding would be wrong.
Section 124A defined as an offence, exciting disaffection against the state; it was replaced with ‘sedition' in 1898. The English law meaning of sedition is basically libel of government, but its ordinary English meaning is “stirring up rebellion against the government” (Kedarnath v State of Bihar, AIR 1962 SC 955). But in Niharendu Majumdar (AIR 1942 FC 22 (26)), the Federal Court gave a liberal meaning to ‘sedition': “The acts or words complained of must either incite to disorder or must be such as to satisfy reasonable men that is their intention or tendency.” But in Bala Gangadhar Tilak (ILR (1898) 22 Bom 112), the court held that if a person excited or attempted to excite feelings of disaffection great or small, he would be guilty under this section. This meaning was later was confirmed by the Privy Council.
After Independence, it was argued before the Supreme Court that Section 124A was ultra vires of the Constitution insofar as it sought to punish merely bad feelings against a government, and that it was an unreasonable restriction.
The First Amendment to the Constitution in 1951 incorporated ‘public order' in Article 19(2) as a ground on which the state could impose reasonable restrictions by law. Thus, the inclusion of ‘sedition' was held constitutional by the Supreme Court in Kedarnath. But the Constitution-makers did not specifically state that ‘sedition' should be a ground to restrict free speech. Though the additional ground of ‘public order' is held to be valid for restricting freedom of expression, sedition cannot be read into the wide expression ‘public order.'
Hence, punishing Binayak Sen for “conspiring to commit sedition” is unreasonable and unjustified, besides being unconstitutional. Mere adverse criticism of the state is not sedition, unless it is coupled with incitement to violence or disorder. When it is not sedition at all, where does the charge of “conspiracy to sedition” stand? Dr. Sen did not even know what the term sedition meant. He asked, and the judge answered: ‘Rajdroh'.
When two officers of the Punjab Education Department raised the slogan “Khalistan Zindabad, Raj Karega Khalsa,” they were convicted of ‘sedition'. But the Supreme Court set it aside (1995(3) SCC 214), saying the court should look at whether it had led to a consequence detrimental to the nation's unity and integrity. It pointed out that Section 124A should not be used to violate freedom of expression. Free speech can be reasonably restricted if that would result in violence or public disorder. Such an event linked to the relevant communication needed to be proved before pronouncing a person guilty of sedition. Going by this interpretation by the Supreme Court based on its own judgment in Kedarnath v State of Bihar, even if it is proved that Dr. Sen acted as a courier, he cannot be convicted of sedition because it was not proved that any public disorder resulted.
A crime has to be proved by the prosecution beyond reasonable doubt. Even if a single reasonable doubt is left unanswered, a conviction is not possible. The prosecution has not, then, discharged the burden of proof. Raipur Additional Sessions Judge B.P. Verma was supposed to explain all the reasonable doubts raised by the defence to establish the conviction, but he did not do so.
Charging Dr. Sen of ‘sedition' under Section 124A is uncalled for and he cannot be convicted for that offence even if the court considered that the prosecution had fully discharged the burden of proof. The interpretation of the section by the Supreme Court has to be followed as the law, along with the penal provisions of the IPC.
When the investigating police officers were the only crucial witnesses, their evidence has to be corroborated as they are not independent witnesses. Sentencing the accused solely based on their evidence is unreasonable and unjustified. The judgment should at least appear to be an independent opinion and be supported by a convincing articulation of available evidence. There are at least six bad aspects of evidence, reasonable doubts and unreasonable contradictions involved.
1. The allegation is that Dr. Sen ferried letters from Mr. Narayan Sanyal to leaders outside the jail. It could be reasonably believed that there would have been close supervision affording no opportunity to hand over letters from a Maoist leader to Dr. Sen, a PUCL office-bearer. Yet, the judge considered the letters as key items of evidence to link Dr. Sen to a conspiracy to commit the crime of sedition. When three of the accused were not convicted for the crime of “conspiracy to wage war” under Section 121A based on these alleged letters, how can the same letters form valid evidence to convict him of “conspiracy to commit sedition” under Section 124A read with 120B of the IPC?
2. The reasonable doubt that was raised by the defence that an unsigned, computer-printed letter (labelled article 37) supposedly sent by the Maoists to Dr. Sen was an introduction, has not been clarified. Nobody had signed it: it bears only the signatures of two seizure witnesses. Thus there is a reasonable doubt whether this letter was recovered from Dr. Sen's home or planted later. The letter found no mention in the attested list of documents recovered. A copy of it was not given to Dr. Sen, though copies of all the other seized articles were. Nor is it mentioned in the seizure memo.
3. When doubts over how the letters could have been handed over to Dr. Sen while the police/jail officials would have been closely watching any transactions, persisted, not disproved by any other evidence, either direct or indirect, how can those letters being found with Mr. Pijush Guha be taken as a basis to convict Mr. Guha? The prosecution did not explain how the letters exchanged hands. The judge ignored the testimony of two jailors that it was not possible for Mr. Sanyal to hand over anything to Dr. Sen in jail. The judge relied on the examination-in-chief of members of the jail staff, who stated that Dr. Sen would pass himself off as Mr. Sanyal's relative. Under cross-examination, they admitted that applications to meet Mr. Sanyal were made by Dr. Sen as the PUCL general secretary, on the PUCL letter-head. These applications are part of the court's record.
4. After the police searched Dr. Sen's house and collected the material, they carried it in an unsealed bag. This lapse raises doubts about the possibility of the introduction of letters at a later point. The fact that the bag was not sealed was recorded on video, which was not considered in the court.
5. Judge Verma chose to ignore most of the cross-examination, relying only on the special public prosecutor's examination-in-chief. If the witness contradicted what he stated in chief during cross examination, evidence loses value.
6. The Chhattisgarh police could not prove that Dr. Sen and Mr. Guha ever met. A hotel owner and hotel manager told the court they had never seen Dr. Sen visiting Mr. Guha in their hotels. But this finds no mention in the judgment. Instead, the testimony of one Anil Singh is relied upon: he had apparently passed by when Mr. Guha was arrested, and overheard Mr. Guha telling the police that the letters found on him had been given by Dr. Sen. These letters find no mention in Mr. Guha's arrest panchnama. Mr. Guha, points out the judge, is an accused in a Naxalite case in West Bengal.
The sections of the Indian Penal Code that deal with “conspiracy to wage war against the government” (121A) and “sedition” (124A) are draconian in terms of their definition and ambit and carry a disproportionate quantum of punishment. Section 121A was not a part of the original IPC of 1860: it was inserted by an amendment in 1870. After Independence it was amended in 1951, just to replace ‘British India' with ‘state'. In order to punish the nationalist leaders who were fighting against the Government of India and the rulers of princely states also, the British brought in an Ordinance in 1937. It amended the IPC to add to the definition “local government,” expanding the power to grant punishment for conspiracy against any government. Section 124A was used against nationalist leaders to punish anyone who advocated freedom.
In the Meerut Conspiracy case, the accused were charged with conspiracy to wage war for having formed a union on the lines of trade unions in Soviet Russia. They were convicted by a sessions court. The Allahabad High Court held that unless it was a conspiracy to overawe a government by means of criminal force or show of criminal force, such a finding would be wrong.
Section 124A defined as an offence, exciting disaffection against the state; it was replaced with ‘sedition' in 1898. The English law meaning of sedition is basically libel of government, but its ordinary English meaning is “stirring up rebellion against the government” (Kedarnath v State of Bihar, AIR 1962 SC 955). But in Niharendu Majumdar (AIR 1942 FC 22 (26)), the Federal Court gave a liberal meaning to ‘sedition': “The acts or words complained of must either incite to disorder or must be such as to satisfy reasonable men that is their intention or tendency.” But in Bala Gangadhar Tilak (ILR (1898) 22 Bom 112), the court held that if a person excited or attempted to excite feelings of disaffection great or small, he would be guilty under this section. This meaning was later was confirmed by the Privy Council.
After Independence, it was argued before the Supreme Court that Section 124A was ultra vires of the Constitution insofar as it sought to punish merely bad feelings against a government, and that it was an unreasonable restriction.
The First Amendment to the Constitution in 1951 incorporated ‘public order' in Article 19(2) as a ground on which the state could impose reasonable restrictions by law. Thus, the inclusion of ‘sedition' was held constitutional by the Supreme Court in Kedarnath. But the Constitution-makers did not specifically state that ‘sedition' should be a ground to restrict free speech. Though the additional ground of ‘public order' is held to be valid for restricting freedom of expression, sedition cannot be read into the wide expression ‘public order.'
Hence, punishing Binayak Sen for “conspiring to commit sedition” is unreasonable and unjustified, besides being unconstitutional. Mere adverse criticism of the state is not sedition, unless it is coupled with incitement to violence or disorder. When it is not sedition at all, where does the charge of “conspiracy to sedition” stand? Dr. Sen did not even know what the term sedition meant. He asked, and the judge answered: ‘Rajdroh'.
When two officers of the Punjab Education Department raised the slogan “Khalistan Zindabad, Raj Karega Khalsa,” they were convicted of ‘sedition'. But the Supreme Court set it aside (1995(3) SCC 214), saying the court should look at whether it had led to a consequence detrimental to the nation's unity and integrity. It pointed out that Section 124A should not be used to violate freedom of expression. Free speech can be reasonably restricted if that would result in violence or public disorder. Such an event linked to the relevant communication needed to be proved before pronouncing a person guilty of sedition. Going by this interpretation by the Supreme Court based on its own judgment in Kedarnath v State of Bihar, even if it is proved that Dr. Sen acted as a courier, he cannot be convicted of sedition because it was not proved that any public disorder resulted.
A crime has to be proved by the prosecution beyond reasonable doubt. Even if a single reasonable doubt is left unanswered, a conviction is not possible. The prosecution has not, then, discharged the burden of proof. Raipur Additional Sessions Judge B.P. Verma was supposed to explain all the reasonable doubts raised by the defence to establish the conviction, but he did not do so.
Charging Dr. Sen of ‘sedition' under Section 124A is uncalled for and he cannot be convicted for that offence even if the court considered that the prosecution had fully discharged the burden of proof. The interpretation of the section by the Supreme Court has to be followed as the law, along with the penal provisions of the IPC.
When the investigating police officers were the only crucial witnesses, their evidence has to be corroborated as they are not independent witnesses. Sentencing the accused solely based on their evidence is unreasonable and unjustified. The judgment should at least appear to be an independent opinion and be supported by a convincing articulation of available evidence. There are at least six bad aspects of evidence, reasonable doubts and unreasonable contradictions involved.
1. The allegation is that Dr. Sen ferried letters from Mr. Narayan Sanyal to leaders outside the jail. It could be reasonably believed that there would have been close supervision affording no opportunity to hand over letters from a Maoist leader to Dr. Sen, a PUCL office-bearer. Yet, the judge considered the letters as key items of evidence to link Dr. Sen to a conspiracy to commit the crime of sedition. When three of the accused were not convicted for the crime of “conspiracy to wage war” under Section 121A based on these alleged letters, how can the same letters form valid evidence to convict him of “conspiracy to commit sedition” under Section 124A read with 120B of the IPC?
2. The reasonable doubt that was raised by the defence that an unsigned, computer-printed letter (labelled article 37) supposedly sent by the Maoists to Dr. Sen was an introduction, has not been clarified. Nobody had signed it: it bears only the signatures of two seizure witnesses. Thus there is a reasonable doubt whether this letter was recovered from Dr. Sen's home or planted later. The letter found no mention in the attested list of documents recovered. A copy of it was not given to Dr. Sen, though copies of all the other seized articles were. Nor is it mentioned in the seizure memo.
3. When doubts over how the letters could have been handed over to Dr. Sen while the police/jail officials would have been closely watching any transactions, persisted, not disproved by any other evidence, either direct or indirect, how can those letters being found with Mr. Pijush Guha be taken as a basis to convict Mr. Guha? The prosecution did not explain how the letters exchanged hands. The judge ignored the testimony of two jailors that it was not possible for Mr. Sanyal to hand over anything to Dr. Sen in jail. The judge relied on the examination-in-chief of members of the jail staff, who stated that Dr. Sen would pass himself off as Mr. Sanyal's relative. Under cross-examination, they admitted that applications to meet Mr. Sanyal were made by Dr. Sen as the PUCL general secretary, on the PUCL letter-head. These applications are part of the court's record.
4. After the police searched Dr. Sen's house and collected the material, they carried it in an unsealed bag. This lapse raises doubts about the possibility of the introduction of letters at a later point. The fact that the bag was not sealed was recorded on video, which was not considered in the court.
5. Judge Verma chose to ignore most of the cross-examination, relying only on the special public prosecutor's examination-in-chief. If the witness contradicted what he stated in chief during cross examination, evidence loses value.
6. The Chhattisgarh police could not prove that Dr. Sen and Mr. Guha ever met. A hotel owner and hotel manager told the court they had never seen Dr. Sen visiting Mr. Guha in their hotels. But this finds no mention in the judgment. Instead, the testimony of one Anil Singh is relied upon: he had apparently passed by when Mr. Guha was arrested, and overheard Mr. Guha telling the police that the letters found on him had been given by Dr. Sen. These letters find no mention in Mr. Guha's arrest panchnama. Mr. Guha, points out the judge, is an accused in a Naxalite case in West Bengal.
Subscribe to:
Posts (Atom)